ตอนเริ่มธุรกิจมาสคอตไปได้ 2 ปี เริ่มถึงทางตัน เพราะ เราไม่ได้ผลิตมาสคอตเอง ต้องสั่งจากคนอื่น และไม่สามารถควบคุมคุณภาพการผลิตอะไรได้เลย อยากเลิก ท้อแท้ โดนลูกค้าด่า
ตอนนั้นคิดว่าจะเลิกแล้วหละ แต่ยังไม่รู้จะทำอาชีพอะไรดี เลยตั้งใจไปเดินที่ประตูน้ำเผื่อได้อะไรดีๆ เอามาขายประทังชีวิตไปก่อน
แต่แล้วก็เหมือนโชคชะตาเป็นใจ เห็นชุดมาสคอตวางโชว์อยู่ที่ประตูน้ำ คุณภาพดีแบบที่ค้นหามาเลย เลยเดินไปถามเจ้าของร้านว่ามาสคอตพวกนี้ขายยังไง ใครเป็นคนทำ ด้วยสภาพการแต่งตัวดูไม่ได้ มอมแมม เจ้เจ้าของร้านเลยไม่ค่อยอยากจะคุยด้วย แต่บอกเพียงว่าเพื่อนเอามาฝากขาย ถ้าอยากได้จริงๆเดี๋ยวให้เพื่อนติดต่อกลับเอาเบอร์โทรมาแล้วกัน
หลังจากนั้นก็มีคนโทรมาบอกว่าเขาเป็นคนผลิตมาสคอตทั้งหมด เขากำลังจะเลิกทำแล้วหละ เลยเอามาฝากขายไว้ที่ประตูน้ำ เราก็บอกเฮ้ย อย่าเพิ่งเลิก!! (ทั้งๆที่ตัวเองจะเลิกอยู่แล้วดันไปบอกเขาอย่าเพิ่งเลิกตลกดี) เราก็บอกเขาไปว่าเรามีลูกค้าเยอะเลยนะ แต่ไม่มีคนที่ทำแล้วได้ดั่งใจเราเลย เสร็จไม่ตรงเวลานี่เรื่องใหญ่เลย แถมบางทีทำงานไม่ดีก็ไม่ยอมแก้ให้ลูกค้า ประมาณนี้
แล้วในที่สุดเราก็ทำงานร่วมกันมาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โค้งสุดท้ายจริงๆ เราเคยถามหุ้นส่วนว่า วันนั้นเจ้คนที่ฝากขายเขาคุยอะไรบ้าง และนี่คือบทสนทนาในวันนั้น
เจ้ : (โทรหาหุ้นส่วน) มีคนสนใจมาสคอต you เขาบอกเขาอยากได้หลายชุด
: แต่ดูเขาไม่ค่อยมีตังก์หรอก ไม่รู้เขาจะอยากได้ของ you จริงรึเปล่าจะเอาเบอร์เขาไหม
หุ้นส่วน : ไม่เป็นไรครับ เอาเบอร์มาก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวลองโทรคุยดู
เราไม่โกรธเจ้หรอกที่บอกแบบนั้นเพราะเราก็ดูจนๆจริงๆในตอนนั้น ทุกวันนี้เรื่องบทสนทนาระหว่างหุ้นส่วนกับเจ้ ก็ยังเป็นเรื่องที่เราพูดคุยกันแล้วเรียกน้ำตาซึมๆจากเราได้ทุกที
ขอบคุณโค้งสุดท้าย ขอบคุณเจ้ที่ยังอุตส่าห์บอกให้ ขอบคุณจริงๆ
ภาพจากนิตยาสาร a dayBULLETIN
